Ultrabrza spektroskopija omogućava mjerenje procesa relaksacije u prirodnim, ali i umjetno stvorenim molekulama što je zanimljivo iz aspekta razvoja organskih solarnih ćelija i novih izvora svjetlosti. Uvid u ultrabrze kemijske procese omogućava bolje razumijevanje fotofizičkih svojstava molekula koje se mogu upotrijebiti za sintezu složenih molekula s biološkom aktivnošću, kao što su antivirusna i antitumorska sredstva, procesa otapanja gdje molekule međudjeluju s okruženjem, te raznih intramolekularnih i intermolekularnih fotoinduciranih procesa koji se odvijaju na femtosekundnoj vremenskoj skali. Imao sam tu sreću da se početak mog znanstvenog rada na Institutu za fiziku poklopio s uspostavom novog laboratorija opremljenog femtosekundnim laserskim sistemom koji je još i danas u upotrebi. Tijekom proteklog desetljeća bavio sam se istraživanjima interakcije femtosekundnih laserskih pulseva s atomima, molekulama i kondenziranom materijom koristeći nekolicinu spektroskopskih tehnika, između ostalih četverovalno miješanje, tranzijentnu apsorpciju, tranzijentnu promjenu refleksivnosti, te nelinearne optičke efekte za karakterizaciju ultrabrzih pulseva i stvaranje novih laserskih izvora. Ovim predavanjem pokušati ću predstaviti najvažnije rezultate koji su nastali u tom periodu, s naglaskom na trenutna istraživanja fotokemijskih reakcija organskih molekula. Uz pregled metoda analize i interpretacije dobivenih podataka spomenuti ću i neželjene efekte koji se često javljaju, posebice u eksperimentima visoke vremenske rezolucije gdje se koriste pulsevi trajanja svega par perioda oscilacija električnog polja pulsa, i izazove koje donose za ispravnu interpretaciju rezultata. Za kraj ću dati uvod u neke eksperimentalne tehnike koje još nisu zaživjele na Institutu, dvodimenzionalnu elektronsku spektroskopiju i mjerenja ultrabrze dinamike fluorescencije, koje se planiraju uspostaviti u narednom periodu.